,,Lalka" Bolesław Prus - Lektura

Główny wątek powieści to miłość Stanisława Wokulskiego (zubożałego szlachcica) - kupca do Izabeli Łęckiej - arystokratki. Wokulski zgromadził majątek podczas wojny rosyjsko-tureckiej. Akcja powieści rozpoczyna się, kiedy wraca do Warszawy, by już otwarcie ubiegać się o względy swojej ukochanej - panny Łęckiej. Jest ona niestety kobietą niezdolną do odczuwania głębszych uczuć, liczą się dla niej jedynie pieniądz i luksus. Jest gotowa sprzedać się za te wartości bogatemu i staremu arystokracie. Nie dopuszcza myśli o małżeństwie z Wokulskim, bo jest on w jej mniemaniu człowiekiem z niższej warstwy społecznej (pochodzi co prawda z rodziny szlacheckiej, ale został kupcem). Historia miłosna kończy się katastrofą - Wokulski znika w tajemniczych okolicznościach (istnieją przypuszczenia, że popełnił samobójstwo), a Izabela wstępuje do klasztoru.

Lektury, najbardziej znienawidzone książki przez uczniów , ale czy wszystkie są takie złe? Może złe i nudne nie, ale na pewno większość napisana trudnym językiem. Na szczęście czytając Lalkę można w miarę wszystko rozumieć. Przeczytałam tylko 260 stron, dalej nie dałam rady. Ale i tak już wiele o niej wiem, więc ją przedstawię.
Powieść ukazuje szeroką perspektywę polskiego społeczeństwa w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Głównym bohaterem jest Stanisław Wokulski, człowiek dwóch epok - Romantyzmu i Pozytywizmu. 

"Bo widzisz, najgorszą samotnością nie jest, ta, która otacza człowieka, ale ta pustka w nim samym."

Książka jest z epoki Pozytywizmu czyli epoki, w której Polska zaczęła się rozwijać. Główny bohater ma pokazać życie w tamtych czasach. Stanisław Wokulski uwielbia pracę i nade wszystko ją ceni. Stawia na rozwój państwa i pomaganie słabszym jednostkom, a po części jest romantykiem, dlatego ciągle jest samotnikiem. Mamy też okazję obserwować sytuacje i znać życie i zdanie innych osób np. Starego Subiekta czy Izabelli Łęckiej.

"Więc i ona powinna by mnie kochać... - mówił Wokulski. A potem dodawała: - Jeżeli klacz wygra na wyścigach, będzie to znakiem, że mnie panna Izabela pokocha... Ach! stary głupcze, wariacie, do czego ty  dochodzisz?..."

Autor starał się wiernie odtworzyć rzeczywistość. Postacie i zdarzenia mają być prawdopodobne. Ukazywał aktualną sytuację społeczną, życie różnych warstw społecznych. 

Mamy, więc okazję przeczytać nie tylko ciekawą powieść romantyczną, ale też możemy poznać dawne życie i ja rozwinęła się Polska.  Nic dziwnego, że ten autor zasłynął.

Mimo tego iż nie przeczytałam całej powieści to i tak mi się podobało to co przeczytałam. Choć ciężko na początku się wciągnąć. Okładka raczej super nie jest, ani też w innych wersjach, ale po okładce lektury więcej się spodziewać nie idzie. 

Więc nie uciekajcie od czytania jej kiedy pani od polskiego karze ją przeczytać, bo wygląda na nudne, opasłe tomiszcze. Da się wciągnąć w powieść więc nie jest źle, zwłaszcza, że jest napisana w miarę przystępnym językiem. Także ci co nie mają jej jako lektury, polecam do przeczytania. 

Ocena: 8/10 

Autor: Bolesław Prus

Rok wydania: powstanie w 1890 r. a wydanie z opracowaniem w 2013

Ilość stron: 629 

Wydawnictwo: GREG